Ufak bir çocuk gördüm

Yürüyordum…

Seni gördüm,
Üşüyen seni…

Biraz ürkekti bakışların,

Biraz utangaç,

Biraz yorulmuş,

Ne garip oraya gitmek bile istemiyordum üstelik

Yolumu değiştirdim ve seni gördüm…

Evet, inanıyorum hiçbir şeyin tesadüf olmadığı gibi senin de tesadüf olmadığına…

Sana baktım,

Baka kaldım…

Ne yapıyorsun dediğim de ise film koptu,

Senin titrek sesin beni güçlü olmak zorunda bıraktı.

Ağlamadım…

Sana o sevinci yaşatana kadar ağlamadım…

Ta ki sen sevinçten etrafta güle oynaya dönene kadar…

Seni öyle gördüm ve kendime sordum,

Ya sonra?

Orda seni bırakıp gitmek gerçekten çok ağır oldu bana,

Kaldıramadığım bir yük sırtımda evime döndüm…
Seni orda bırakmak zorunda olmak bana en büyük acı oldu…

Sevdim seni çocuk, o umutla bakan mavi gözlerini sevdim…

 

MERAL SOYLU

08.03.2012  21:27